Bluebird |
organisation: Missy Sippy
artist: Bluebird |
© Rootsville 2016 |
|
Gewoonlijk zijn de trips naar de Missy Sippy te Ghent voorbehouden voor de dinsdagconcerten maar op deze zaterdag moest ik wel een uitzondering maken. De reden…Bluebird, want hun talenten heb ik al eens kunnen bewonderen op Boogieville en het is reeds de 4de keer dat ze hier deze juke-joint mogen doen vollopen. Vol is vol en des te opmerkelijker dat vier youngsters in de blues dit telkens weer voor elkaar weten te brengen. Je kan deze gasten niet in het minst vergelijken Bluebird dat zijn Matis Cooreman (bluesharp & zang), Lajos Tauber (gitaar, slide & zang), Kasper Van de Ponseele (gitaar) en Natan Goessens (drums & percussie) en het strafste aan hen is dat ze het akoestisch proberen te houden en garant staan voor een portie blues zoals we die allen graag horen. Eén klein probleem, wanneer deze formatie 'Bluebird' gans Gent en omstreken weten te mobiliseren is er voor het podium geen aankomen meer aan en kan ik het fotografische gedeelte van de avond op mijn buik schrijven. Iets voorbij de avondklok van negen beginnen ze aan hun trip Lajos en Kasper zijn zo op elkaar ingespeeld dat het één perfect geoliede machine lijkt te zijn en geen enkele bluesadept hier vanavond die een 'Strat' of 'Les Paul' weet te missen. Naast een hoop bluesjes uit de vorige eeuw laten ze ook wat eigen werk op deze volle Missy Sippy los zoals hun 'Smilin' Machine'. Sterke compositie alleen is in de tekst minder blues op te merken maar dat nemen we ze uiteraard niet kwalijk met een gemiddelde leeftijd van '20'. Wat deze heren op het einde uit hun mouw weten te schudden is gewoonweg fenomenaal. Met de intro en outro van de muziek van Baantjer geschreven door onze eigenste Toots Thielemans brengen ze daartussen gewoonweg iets dat als klasse met een grote 'K' kan worden bestempeld. Blues, een beetje Gitan en een vleugje Klezmer maakt van dit nummer iets dat zonder meer moet kunnen worden bewaard voor het Ja, misschien waren er al een paar toeristen verdwenen bij het begin van de 2de set maar die werden meer dan ruimschoots vervangen door andere fans en die konden dan ook weer op hun beurt genieten van onder meer Jimmy Reed zijn 'You Got Me Dizzy' en Wilson zijn 'Pretty Baby'. Helemaal op het einde komt Tiny Legs Tim nog eens meehelpen om iedereen echt 'Down' in de Mississippi te krijgen en zo werd dit weerom een memorabele avond hier in Ghent. En Missy Marie, je hebt toch een talentvolle blueszoon in je armen gesloten...en wij hebben meer dan genoten! En aan Lajos wil ik nog meegeven dat 'You Tube' niet bepaald de juiste referentie is om door te geven.
|
met die nerveuze blauwe vogeltjes want op de bandstand staan hier zelfzekere blues muzikanten die ondanks hun jeugdige leeftijd het hart op de juiste plaats hebben. Four white guys who can play the blues with a black heart.
doorheen Louisiana en de Mississippi Delta met het toepasselijke ‘Louisiana’ en de start van een reeks opzwepende shuffels. Matis is als het ware in de verkeerde huidskleur geboren en ook al heeft hij George Harmonica Smith als voorbeeld toch vind ik zijn toonaarde lichtjes aan het veranderen. Het vocale aan hem wil ik graag vergelijken met een Lazy Lester maar als harper zit er ook al een beetje fusion à la Sugar Blue aan te komen en dit samen maakt het een explosieve gewaarwording.
nageslacht en met Tiny Legs Tim in 'da house' kan dit toch niet zo moeilijk zijn.